Çıkış Yolum

Aylardır evdeydim. Elzem işler için bile dışarı çıkmıyordum. Hayatım iyice rutine bağlamıştı. Bu öylesine bir rutindi ki, hangi dakika ne yapacağımı, hangi sırayla yapacağımı biliyordum. Her gün öğlen 3'e doğru uyanıyor, bir kahve içtikten sonra ayılıp biraz oturuyor, dışarı çıkıp aldığım kahvaltılıkları yedikten sonra bir sigara yakıyor -bu arada gözüm kaşınıyor-, internette dolanıyor, bir şey bulamayarak sıkılıp oyun oynamaya başlıyor, akşam 10'a kadar oyun oynayıp yemek sipariş ediyor, yedikten sonra biraz sosyal ağların kölesi olup yine oyun oynuyor, günün kapanışını ise bir filmle yapıyordum. Hayatım her gün tam olarak böyle geçiyordu.

İş aramalarım ısrarla sonuç vermiyordu. Hangi yolu denersem deneyim fayda etmedi bir türlü. İnternetteki kariyer sitelerinde kendime uygun işler için form doldurmaktan tut da gazete sayfalarındaki eleman ilanlarından harekete kadar her türlü başvuruyu yaptım ama olmadı. Boynu bükük bir çocuk gibi duran, eline alan işverenin "Bu tertemiz sayfayı bana ayırdığın için teşekkürler" diyeceği CV'me bir şeyler katmalıydım. Bir arkadaşım sertifika programlarıı konusunda tavsiye verdi. Hayatım değişti.

Eğitim sertifikaları konusunu ciddiye aldım ve programlara katıldıkça katıldım. Durdurmadım kendimi. Odam sertifika koleksiyonuna döndü. Sonunda meyvesini de verdi. Yeni işime yarın başlıyorum.